Tuesday, July 27, 2010

ಪ್ರತಿರಾತ್ರಿ ನಿನ್ನ ಕನಸಲಿ ಕಾಣುವ ಯಕ್ಷ ಕಿನ್ನರ ನಾನೇ ಕಣೆ ಗೆಳತಿ..!


ಬೆಳ್ಳಿ ಹಕ್ಕಿ,

ಹೀಗೆಲ್ಲ ನಿನಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದು ಎಷ್ಟು ದಿನಗಳು ಸಂದವೋ ನನಗೆ ನೆನಪಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ನನ್ನ ಭಾಷೆ, ನನ್ನ ನಿಲುವು, ಅದರ ಸೊಗಡು, ಭಾಷೆಯ ಮೌನ, ನನ್ನ ಭಾವ ಎಲ್ಲಾ ಮರೆತುಹೋಗಿದೆ. ನಿನ್ನ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಬ್ಬದ ದಿನ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಆ ಸಣ್ಣ ಝರಿಯ ಬಂಡೆಯ ಮೇಲೆ ಭುಜಆನಿಸಿಕೊಂಡು ಮಾತನಾಡಿದ್ದೆ ಕೊನೆ. ನಿನ್ನ ಗೆಜ್ಜೆ ನನ್ನ ಪಾದ ತಾಕಿದಾಗ ಮಾಡಿದ 'ಘಲ್' ಅಷ್ಟೆ ನೆನಪಿದೆ ನನಗೆ! ನಿನ್ನ ಉಸಿರಿನ ಬಿಸಿ ನನ್ನ ಕೆನ್ನೆಯಲ್ಲಿನ್ನೂ ಇದೆ! ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರತಿ ಬಾರಿಯೂ ಊರು, ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಆಟವಾಡಿದ ಹೆಮ್ಮರ, ಮನೆಯ ಹಿಂದಿನ ಕಾಲು ದಾರಿಯ ನಡುವೆ ಹೋದರೆ ಸಿಗುವ ಗದ್ದೆ, ಪೂರ್ವದ ರವಿ ಉದಯಿಸುವಲ್ಲಿ ಝುಳು ಝುಳು ಮಾಡುವ ಝರಿ, ಸುಮ್ಮನೆ ನಿನ್ನ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿನ್ನ ನೋಟದೊಳಗೆ ಕಳೆದುಹೋಗುವ ನನ್ನ ಪರಿ;ಎಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಸೆಳೆತಗಳಿವೆ ನನಗೆ. ಈ ಸಂದಣಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ identity ಗಳೇನೂ ಇಲ್ಲ. ನಾನಿಲ್ಲ ಏಕಾಂಗಿಗಿಂತ ಏಕಾಂಗಿ. ನನಗೆ ನಾನೇ ಸ್ವಗತ ವನ್ನು, ಸಂಭಾಷಣೆಯನ್ನು ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಒಂಟಿತನದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು! ಇಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ನೀರು ಚುಮುಕಿಸಿ ಸ್ವಚ್ಚಪಡಿಸಿದಂತಹ ಮುಗಿಲು. ಹಗಲು ಕರಗಿ, ರಂಗವಲ್ಲಿ ಚೆಲ್ಲಿ ಚುಕ್ಕಿ ಮಿನುಗುವುದೊಂದೇ ಬಾಕಿ ಎದೆಯೊಳಗೆ. ನಿನ್ನ ಭೇಟಿ ಮಾಡುವ ವೇಳೆಗೆ ನನ್ನನೊಮ್ಮೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಲಿ ಕವಿತೆಗಳು!

सहेली...
ये पहेली तेरे प्यार का...!!

ಅಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮ ಚತ್ತ್ನಿಪುಡಿ ಮಾಡಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ.ಮಿಡಿ ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿಯ ಅರ್ಧ ಡಬ್ಬಿ ನೀನೆ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿರುವೆ ಅಂದರು ಅಮ್ಮ, ಭಲೇ!! ಮುಂದಿನ ಬೇಸಿಗೆಗೆ ನಾನಷ್ಟೇ ಮರ ಹತ್ತಿ ಮಾವಿನ ಕಾಯಿ ಕೀಳಬೇಕು! ಬಂದಿದ್ದೀಯ ನೀನೆನ್ದಾದರೋಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಜೊತೆ?! ಮೊನ್ನೆ ಪುಸ್ತಕದ ಮಳಿಗೆಗೆ ಹೋದಾಗ ಸುಬ್ಬರಾಯ ಚೊಕ್ಕಾಡಿಯವರ ಕವನ ಸಂಕಲನವೊಂದು ಖರೀದಿಸಿದ್ದೇನೆ.ಇಲ್ಲೊಂದು ಕವಿತೆಯಿದೆ, 'ಗಂಗೋತ್ರಿಯ ಹಕ್ಕಿಗು', ನೀನೊಮ್ಮೆ ಓದಬೇಕು. ಅಲ್ಲಿ ಹದವಾಗಿ ನನ್ನ ನೆನಪು ಬೆಚ್ಚಗೆ ಮಾಡಿರು! ಈ ವಾರಾಂತ್ಯಕ್ಕೆ ನಾನಲ್ಲಿ ಹಾಜರು. ನಾವಲ್ಲಿ ದೂರದ ದಿಗಂತದ ಕಟ್ಟ ಕಡೆಯವರೆಗೂ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ನಡೆಯಬೇಕಿದೆ. ನನಗಂತೂ ನಿನ್ನೊಡನೆ ಮಾತನಾಡಲು ಮಾತು ನೂರಿದೆ. ನೀನು ಕೆಲಬೇಕಷ್ಟೇ! ಆದರೆ ನಾನೆಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಆಳ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ, ಈಗಷ್ಟೇ ಗುಲಾಬಿ ಪಟಿಲಗಳಲ್ಲಿ ಅದ್ದಿದ ಕೆನ್ನೆಗೆ, ಮುಂದಲೆಯ ನಡುವೆ ಆಗೊಮ್ಮೆ-ಈಗೊಮ್ಮೆ ಬಂದಿಣುಕುವ ಮುಂಗುರುಳಿಗೆ, ಇಬ್ಬನಿ ಈಗಷ್ಟೇ ಹೆಪ್ಪುಗತ್ತಿದಂತಹ ತುಟಿಗಳಿಗೆ ನಾನೆಲ್ಲಿ ಮೌನಿಯಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತೀನೋ ಎಂಬ ಭಯ! ಹುಚ್ಚು ಹುಡುಗ ನಾನು!! ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿರುವುದು ಯಾವ ಮಾಯದ ದರ್ಪಣ?! ಇಂತಹ ಮನೋವಾಂಛೆಗಳಿಗೆ ನೂಕುವವಳು ನೀನು, ನನ್ನನ್ನು ನಿಂದಿಸಿ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ!
ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದಾಗ ಸಂಡಿಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀನಿ ಎಂದರು. ಈ ಆಷಾಡದಲ್ಲಿ ಸಂಡಿಗೆ ಎಲ್ಲಿ ಒಣಗುತ್ತದೆ? ಇರಲಿ ಬಿಡು, ತಿನ್ನಲು ನಾವಿಬ್ಬರು ಇರುತ್ತೇವಲ್ಲ? ಏನೆಲ್ಲಾ ಬಾಕಿ ಇದೆ ಗೆಳತಿ, ನನ್ನ ನೂರು ಮಾತು, ನಿನ್ನ ಮೌನ, ಕಣ್ಣ ಕೊಂಕು, ತುಟಿಯ ನಗೆ, ಸಣ್ಣ ಅನತಿ, ಒಂದು ಕವಿತೆ, ಅಲ್ಲಿನ ಝಾರಿಯ ಓಘ, ನಿನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆಯೊಂದಿಗೆ ದನಿ ಮಾಡುವ ಗೆಜ್ಜೆ and ನನ್ನ ಚಂಚಲ ಚಂಚಲ ಮನಸ್ಸು!! ಈ ಹುಡುಗರೇ ಹೀಗೇನೋ ಅಥವಾ ನೀನೆ ಅಷ್ಟು ಚಂದವೆದ್ದೀಯೋ...? ನಾನಾದರೂ ಏಕೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಮೋಹಿತನಾಗುತ್ತೇನೋ? ಹೀಗೆ ನೂರಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು, ಉತ್ತರವಿದೆಯ, ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ! ಪ್ರತಿರಾತ್ರಿ ನಿನ್ನ ಕನಸಲಿ ಕಾಣುವ ಯಕ್ಷ ಕಿನ್ನರ ನಾನೇ ಕಣೆ ಗೆಳತಿ...ನಿನ್ನ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಚುಂಬನಕ್ಕಾಗಿ ನಾನೆಷ್ಟು ಚಡಪಡಿಸಬೇಕು ಇಲ್ಲಿ?

ಮನಸ್ಸು ಒಂದು ಲಯಕ್ಕೆ ಬಂದಿದೆ. ನಾನು ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಡಬೇಕಷ್ಟೇ.ನೆನಪು ನವುರಾಗಿ ಹಬ್ಬುತ್ತದೆ. ನಿನ್ನ ಒಲವು, ನನ್ನ ಬಯಕೆ, ಅಮ್ಮನ ಆಸೆಗಣ್ಣು, ಅಪ್ಪನ ಹಳೆಯ ಬೆತ್ತದ ಕುರ್ಚಿ, ಅವರ್ಣನೀಯ ನೂರು ವರ್ಣಗಳ ಚಿತ್ತಾರ,ನೆನಪು! ನಾನಲ್ಲಿ, ಅಪ್ಪ ಆಫೀಸಿನಿಂದ ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ಮನೆ ಸೇರಿಬಿಡುವ ಪುಟ್ಟ ಬಾಲಕನಂತೆ ಮನೆ ಸೇರಿಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ನಂತರ...ಇದ್ದೆ ಇದೆ ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ಅವಿಶ್ರಾಂತ ಮಾತುಗಳ,ನೆನಪುಗಳ, ಆಸೆಗಳ ಚಾವಡಿ. ಇಲ್ಲಿ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಬೆಳ್ಳಿ ಹಕ್ಕಿಯ ದನಿಯಿದೆ. ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪಷ್ಟೇ ಪರಿಭ್ರಮಿಸುತ್ತದೆ!! I'm helpless!!

-ನಿನ್ನವನು.

Thursday, January 21, 2010

ನಾನು, ನಿನ್ನ ಮಾತಿಗೊಮ್ಮೆ ಕವಿತೆ ಸ್ಪುರಿಸದಿರಲು ಏನು ಮಾಡಬೇಕು ಹೇಳು ಸಾಕು!

ಪ್ರೀತಿಯ ಫಲ್ಗುಣಿ,

ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಕನಸು ಕದ ಬಿಚ್ಚಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ನಾನು ಮನೆಯ ಮುಂದಿರುವ ಜಗುಲಿಯಲ್ಲಿ ತೆಂಗಿನ ಗರಿಯ ನಡುವಿನ ನಡುವೆ ಇಣುಕುವ ಚಂದಿರನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಮಲಗುತ್ತೇನೆ. ನನ್ನೊಳಗೆ ಕವಿತೆ ಜನಿಸುವ ಸಮಯ.

तेरी यादों में डूबे है हम,
अब सुबह शाम मेरे,
नींद तो जाती रही,
अब मेरे ख्वाब भी...!

ನಿನ್ನ ನೋಡುತ್ತಾ-ನೋಡುತ್ತಾ ನಾನು ಕವಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟೆನಾ ಎಂಬ ಶಂಕೆ ಹಾಗು ಸಣ್ಣ ಭ್ರಮೆ ನನ್ನದು! ಆಫೀಸಿಗೆ ದೀರ್ಘ ರಜೆ ಘೋಷಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ಇನ್ನು ನಿನ್ನ ಕನಸು ಕಾಣುವ ಕಾಯಕ ನನ್ನದು!

ನನ್ನ ಮನೆಯಿಂದ ತುಸು ದೂರ ನಡೆದರೆ ನಿನ್ನ ಮನೆಯಿದೆ. ನಿನ್ನ ಮನೆಯ ನೆತ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ಯಾವುದೋ ಚುಕ್ಕಿ, ನೀನು ನಕ್ಕಂತೆ ಮಿನುಗುತ್ತಿದೆ! ನಿನ್ನ ಮನೆಯ ಹಿಂದೆ ಫಲ್ಗುಣಿ ನದಿ ಹರಿಯುತ್ತದೆ. ನೀನೂ ಅಷ್ಟೆ ಕಣೆ ನದಿಯಂತೆ. ನನ್ನೊಳಗೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ಹರಿಯುತ್ತೀಯ, ಗುಪ್ತಗಾಮಿನಿಯಂತೆ! ನನ್ನ ಊರು, ನಿನ್ನ ಮನೆ, ಮನೆಯ ಹಿಂದಿನ ನದಿ ಎಲ್ಲವೂ ನನ್ನ nostalgia ದ ಸಂಕೀರ್ಣದ ಹಾಗೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ನಿನ್ನ ಮನೆಯ ದೊಡ್ಡ ಉಯ್ಯಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಕುಳಿತು ಜೀಕುತ್ತಿದ್ದ ಸುಳಿಗಾಳಿಯಿದೆ, ನನ್ನ ,ಮನೆಯ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ನೀನಿಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಗುರುತುಗಳಿದೆ. ನಾನು ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ನಗರದಿಂದ ಹಿಂತಿರುಗಿದಾಗಲೂ " ಫಲ್ಗುಣಿನ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದ್ಯಾ..?" ಎಂದು ಅಮ್ಮ ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಆ ಬಾರಿ ನನ್ನೊಡನೆ ನೀನಿರದ ದುಃಖ ನನಗೂ ಇದೆ. ಆದರೆ ನಾನೇನು ಮಾಡಲಿ? ನಗರದಿಂದ ಯಾವಾಗ ಮುಕ್ತನಾಗಿ ಊರಿಗೆ ಬಂದೇನು ಎಂದು ಮನಸ್ಸು ಚಡಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಊರಿನ ತುಂಬಾ ಚದುರಿದಂತ ಮನೆಗಳು, ಕಿಟಕಿಯ ಒಳಗೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ನುಸುಳಿ ಬರುವ ಚಂದಿರ, ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದ ಸಂಪಿಗೆ ಮರದ ಕೋಗಿಲೆ, ನಿನ್ನ ಮನೆಯ ಹಿಂದಿನ ನದಿ ತೀರ, ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಮಿಗಿಲಾಗಿ ದೊರಕುವ ದಟ್ಟ ಏಕಾಂತ. ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ನಾನು ಮೌನಿ, ನೀನು ಧ್ಯಾನಿ!!

ನಿನ್ನ ಮನೆಯ ಹಿಂದಿರುವ ಫಲ್ಗುಣಿ ನದಿ ತೀರದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸಹಸ್ರ ನೆನಪುಗಳಿವೆ. ಮನಸ್ಸು nostalgic. ಇಲ್ಲೇ ಅಲ್ಲವ ಫಲ್ಗುಣಿ, ನಾವಿಬ್ಬರು ಶಂಕ-ಕಪ್ಪೆ ಚಿಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಅರಸುತ್ತ ಕಳೆದದ್ದು, ದಂಡೆಯಲ್ಲಿ ಮರಳು ಗೂಡು ಕಟ್ಟುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದು, ಪಕ್ಕದ ಕಾಡಿನ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ನವಿಲುಗರಿಯನ್ನ ಪುಸ್ತಕದೊಳಗೆ ಮರಿಹಾಕಲು ಇರಿಸಿದ್ದು!! ನಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯ, ತೀರ ನಿನ್ನೆ-ಮೊನ್ನೆ ಘಟಿಸಿದ ಹಾಗೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತದೆ. ಇನ್ನೆರಡು ದಿನ ಕಳೆದರೆ ಶನಿವಾರ. ನೀನಿಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷಳಾಗುತ್ತೀಯ, ದೇವತಯ ಹಾಗೆ! ನೀನಿಲ್ಲಿ ಬಂದರೆ, ನದಿ ದಂಡೆಯಲ್ಲಿ ಭುಜ ಆನಿಸುತ್ತ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದರೆ, ನಾವು ಸರಿದ ದಾರಿಯೇಷ್ಟೋ, ಸುರಿದ ಮಾತುಗಳೆಷ್ಟೋ? ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ ನದಿಯ ಹರಿವೆ ಬೇರೆ. ನದಿಯ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಕಾಲಿರಿಸಿ ಕುಳಿತರೆ ನಿನ್ನ ಬೆಳ್ಳಿ ಗೆಜ್ಜೆಯ ಪಾದಗಳನ್ನು ಮುದಿಸುವ ಮೀನುಗಳಂತೆ ನಾನೂ ಮೋಹಗೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ನಿನ್ನ ಮೊಗದ ಮೇಲಿನ ತಿಳಿ ನೀರ ಪ್ರತಿಫಲನದಲ್ಲಿ, ಹಾಯುವ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ, you look pretty-pretty! ನಾನು ಪ್ರತಿಬಾರಿಯೂ ನಿನ್ನ ಕಂಡು, ಅಚ್ಚರಿಗೊಂಡು, ಮೋಹಿತಗೊಳ್ಳುವ ಹುಡುಗನಂತೆ ತೊದಲುತ್ತೇನೆ. ಸುಮ್ಮನೆ ಇಳಿ ಬಿಟ್ಟ ನಿನ್ನ ಕೂದಲು ಆ ರೇಷ್ಮೆಯ ಕೆನ್ನೆಯ ಮೇಲೆ ಫಳ್ಳನೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತದೆ. ನೀವು ಹುಡುಗಿಯರು ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಚೆಂದ ಕಾಣುತ್ತೀರಲ್ಲೇ? ನಾವಿಲ್ಲಿ ಹುಡುಗರು ಚೆಂದ ಕಾಣಲು ಏನೆಲ್ಲಾ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ! ನಿನ್ನ ಕಿವಿಯ ಚಿನ್ನದ ಒಲೆಗಳು, ಮೂಗಿನ ಸಣ್ಣ ಮೂಗುತಿ, ಬಿಂದಿಯ ಕೆಳಗಿನ ದೇವರ ಕುಂಕುಮ, ನೀನು ನಕ್ಕಾಗ ತುಟಿಯ ಚಿಕ್ಕ ರೇಖು, ನಿನ್ನ ನೀಳ ಸಣ್ಣ ಬೆರಳು, ಆಗೊಮ್ಮೆ-ಈಗೊಮ್ಮೆ ತಂಗಾಳಿಗೆ ತಾಕುವ ನಿನ್ನ ಸೆರಗು, ನಿನ್ನ ನೀಲ ಕಣ್ಣು! You are irresistibly Beautiful ಕಣೆ! ನಾನು, ನಿನ್ನ ಮಾತಿಗೊಮ್ಮೆ ಕವಿತೆ ಸ್ಪುರಿಸದಿರಲು ಏನು ಮಾಡಬೇಕು ಹೇಳು ಸಾಕು!

ನೀನು ಬಂದ ಮೇಲೆ ಇದ್ದೆ ಇದೆ ಗೆಳತಿ, ನೀಲಧಿಯ ಚಂದ್ರ, ನಿನ್ನ ನೀಲಿ ಕಣ್ಣು, ತೇಲುವ ಚುಕ್ಕಿ, ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ, ಸ್ಪುರಿಸುವ ಕವಿತೆ, ನೀರಿನೊಳಗಣ ನಿನ್ನ ಬೆಳ್ಳಿ ಗೆಜ್ಜೆ, ಬೆರಗುಗೊಳ್ಳುವ ನನ್ನ ಮೋಹದ ಪರಿ! ನಿನ್ನೊಡನೆ ಮಾತನಾಡಲು ನೂರು ಮಾತಿದೆ ಗೆಳೆತಿ. ಅವೆಲ್ಲಾ ಎಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲಿ, ಹೇಗೆ ಹೇಳಲಿ...?

-ನಿನ್ನವನು.